Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych.
Poselski projekt uchwały w sprawie upamiętnienia Adama Chętnika w 140. rocznicę urodzin.
Sprawozdanie Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym.
Sprawozdanie Komisji Edukacji i Nauki, Komisji do Spraw Dzieci i Młodzieży oraz Komisji Polityki Społecznej i Rodziny w sprawie Informacji o działalności Rzecznika Praw Dziecka za 2024 rok wraz z uwagami o stanie przestrzegania praw dziecka w Polsce.
Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym oraz niektórych innych ustaw.
Przedstawiony przez Prezydium Sejmu wniosek w sprawie wyboru składu osobowego Komisji do Spraw Dzieci i Młodzieży.
Przedstawiony przez Prezydium Sejmu projekt uchwały w sprawie powołania i wyboru składu osobowego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw dotyczących prawa do przerywania ciąży.
Jest Ślązaczką, identyfikuje się jako osoba narodowości śląskiej. Wychowywała się w Gliwicach, skąd pochodzą jej rodzice. Ukończyła politologię na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Pracowała w Radiu CCM, a w latach 2008–2010 zajmowała stanowisko koordynatorki w dziale HR Opteam Poland w Katowicach. Od 2010 była urzędniczką w Kancelarii Prezydenta RP w okresie prezydentury Bronisława Komorowskiego, pełniła obowiązki zastępcy dyrektora Zespołu Obsługi Bieżącej w Gabinecie Prezydenta RP. Zajmowała się koordynowaniem obchodów 25. rocznicy wyborów z 1989. Współtworzyła czasopismo „Liberté!”, weszła w skład jego redakcji. Działała w Młodym Centrum, następnie w Stowarzyszeniu Projekt: Polska. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydowała do Sejmu w okręgu katowickim …
60
5
0
Brak członkostwa w komisjach
Posłanka z klubu KO skomentowała sprawozdanie komisji wizowej, wskazując na mechanizmy korupcji i hipokryzji. Zadała przewodniczącemu komisji pytania o naciski na konsulów, działania MSZ obniżające ich rolę oraz o możliwe powiązania afery wizowej z aferą Collegium Humanum.
W sprawozdaniu, o którym dzisiaj mówił pan przewodniczący poseł Marek Sowa, pokazuje się jasne mechanizmy korupcji i czystej hipokryzji. (Posłanka komentuje sprawozdanie komisji śledczej)
W jaki sposób wyglądały naciski i dlaczego MSZ starało się obniżyć rangę i wpływ konsulów na wydawanie wiz? (Posłanka pyta przewodniczącego komisji wizowej)
Czy są jakieś powiązania pomiędzy aferą wizową i aferą Collegium Humanum? (Posłanka pyta o powiązania między skandalami)
Posłanka Monika Rosa skrytykowała posłów PiS za manipulację i wykorzystywanie tragedii dziecka do celów politycznych, broniąc działań policji i rodzin zastępczych. Następnie pozytywnie oceniła raport Rzecznika Praw Dziecka, podkreślając nowe wyzwania, takie jak zdrowie psychiczne i bezpieczeństwo cyfrowe dzieci, jednocześnie wskazując na utrzymujące się problemy w pieczy zastępczej i sądownictwie rodzinnym.
Manipulacją, szanowni państwo, jest to, co robiliście wczoraj na posiedzeniu Komisji do Spraw Dzieci i Młodzieży, i kłamstwa, które powtarzacie teraz. (mówczyni oskarża posłów PiS o manipulację i kłamstwa)
To jest sytuacja dramatyczna i tragiczna, ale nie wolno jej wykorzystywać do takiej obrzydliwej i okrutnej kampanii politycznej. (mówczyni krytykuje wykorzystywanie tragedii dziecka do celów politycznych)
Prawda zawsze przegra z cynizmem, manipulacją i po prostu nienawiścią polityczną. (mówczyni stwierdza, że prawda przegrywa z politycznym cynizmem i nienawiścią)
Kryzys pieczy zastępczej w Polsce jest dramatyczny i nad tym teraz pracujemy. (mówczyni podkreśla powagę kryzysu pieczy zastępczej)
Teraz dorosła osoba może uwieść dziecko nawet w ciągu 45 minut, korzystając właśnie z narzędzi cyfrowych. (mówczyni alarmuje o zagrożeniach cyfrowych dla dzieci)
Posłanka opisała Tragedię Górnośląską z 1945 roku, zwracając uwagę na jej okrucieństwa i przemilczanie przez lata. Podkreśliła znaczenie pamięci o ofiarach i konieczność przekazywania wiedzy o tych wydarzeniach przyszłym pokoleniom.
Rok 1945 to dla wielu rodzin, które mieszkają na Śląsku, czas tragiczny, czas mordów, gwałtów, obozów koncentracyjnych, wywózek, cierpienia, biedy, ubóstwa. (Posłanka opisuje tragiczne wydarzenia z 1945 roku na Śląsku)
Internowanie i deportacja mężczyzn w wieku od 17 do 50 lat trwały od lutego do przełomu kwietnia i maja 1945 r. Zabieranych często przypadkowo ludzi okłamywano, że najwyżej kilkanaście dni będą pracować na zapleczu frontu. (Posłanka opisuje mechanizm deportacji mężczyzn)
Masowe gwałty, często zbiorowe, później tkwiły w pamięci kobiet, które doświadczyły tego dramatu. (Posłanka podkreśla traumę kobiet po gwałtach)
Obóz w Świętochłowicach na Zgodzie, obóz w Mysłowicach i obóz w Łambinowicach to obozy, które nie miały na celu wymuszania pracy. To były obozy niosące po prostu śmierć. (Posłanka opisuje obozy jako miejsca śmierci, a nie pracy)
Posłanka, wnioskodawczyni projektu uchwały o Tragedii Górnośląskiej, podkreśliła jego cel: oddanie czci ofiarom i uznanie tożsamości Ślązaków. Zawnioskowała o przejście do trzeciego czytania, pomijając komisję.
Jestem wnioskodawczynią tego projektu, więc bardzo proszę, żeby nie przypisywać mi intencji i państwa fantazji na temat tego, co za tym projektem stoi. (Monika Rosa broni intencji projektu uchwały)
A stoi jedno: pamięć, prawda i sprawiedliwość, i oddanie czci Ślązaczkom i Ślązakom, którzy przez władze komunistyczne, przez armię sowiecką, ale też przez chory nacjonalizm byli wpychani do obozów, byli mordowani i gwałceni. (Monika Rosa opisuje cel uchwały)
Ta uchwała ma oddać im cześć, cześć ich pamięci, ale ma także wyjść w przyszłość i powiedzieć: nigdy więcej. (Monika Rosa o znaczeniu uchwały)
Ślązacy dostaną w końcu uznanie języka śląskiego za język regionalny. (Monika Rosa o przyszłych zmianach)
Posłanka z KO podkreśliła konieczność zapewnienia bezpieczeństwa dzieciom w Internecie, zwracając uwagę na brak regulacji i narażenie na szkodliwe treści. Apelowała o współpracę i tworzenie bezpiecznych produktów cyfrowych, powołując się na badania wskazujące na wysoki odsetek dzieci korzystających z serwisów pornograficznych. Zaznaczyła, że nie można ignorować problemu i konieczne jest podjęcie działań, w tym nakazów dla twórców cyfrowego świata. Wyraziła nadzieję na wypracowanie dobrych rozwiązań w oparciu o procedowany projekt rządowy.
W trosce o bezpieczeństwo dzieci i ich ochronę zabraliśmy dzieci z placów zabaw, z ulic, z miejsc wspólnego przebywania i zamknęliśmy je w oazie domu, z nadzieją, że będą tam bezpieczne, ale jednocześnie otworzyliśmy im świat cyfrowy, świat, w którym żadne zasady i reguły po prostu nie obowiązują.
To tak, jakbyśmy stworzyli miasto, które jest bardzo ruchliwe - są ulice, ale nie ma przejść dla pieszych, nie ma znaków drogowych, nie ma żadnych reguł i policjantów - i wpuścili tam dzieci.
(...) Jeśli nie zbierzemy sił, to przegramy ze światem i przegramy przyszłość naszych dzieci. (Gwar na sali, dzwonek)
Kto ponosi koszty tego, że dzieci mają dostęp do serwisów tzw. społecznościowych? Kto ponosi koszty tego, że nikt nie weryfikuje tego, co jest w sieci, że dzieci mają dostęp do treści destrukcyjnych? My ponosimy, a ktoś na tym zyskuje. Ktoś to kapitalizuje. Ktoś z tego czerpie zyski.
Koszty ponoszą dzieci, młodzież, a ktoś po prostu na tym zarabia. (Podsumowanie kosztów ponoszonych przez dzieci)